Herkenning

Het hoofdkenmerk van de posttraumatische stressstoornis (PTSS) is het optreden van terugkerende 'herbelevingen' van de traumatische gebeurtenis. Tijdens de herbelevingen is het alsof de patiënt de traumatische gebeurtenis geheel of in brokstukken weer meemaakt. Tevens behoren vermijding van situaties die aan het trauma herinneren, emotionele vervlakking en verhoogde waakzaamheid tot de kenmerken.

De herbelevingen hebben een zeer realistisch karakter en zijn derhalve voor de patiënt bijna even bedreigend als de oorspronkelijke traumatische situatie. Zij kunnen de vorm aannemen van beelden, gedachten of waarnemingen, zoals het horen van geluid (gegil van stervenden, ontploffen van granaten), het ruiken van verbrande lichamen en dergelijke. De verschijnselen kunnen optreden in wakende toestand maar komen vaker voor tijdens nachtmerries. Soms zullen patiënten tijdens deze herbelevingen (in nachtmerries en/of overdag) handelen alsof zij de situatie meemaken.

Patiënten met posttraumatische stressstoornis zullen situaties uit de weg gaan, die hen doen herinneren aan de traumatische gebeurtenis. Zo zullen zij die getraumatiseerd zijn door gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog zo min mogelijk over die periode lezen, daar niet over willen spreken en herdenkingsplechtigheden mijden.

De intensiteit van gevoelens voor leuke, maar ook nare gebeurtenissen is afgenomen, de emoties lijken afgestompt.

De patiënten zijn voortdurend overdreven waakzaam en schrikachtig, zodat zij moeite hebben om in te slapen. Daarnaast kunnen zij prikkelbaar zijn of plotseling boos worden. Problemen met concentreren worden ook veel gezien. Het is alsof de persoon voortdurend op zijn hoede moet blijven voor naderend onheil.